Nieuwe wijk

Dit stukje komt van www.bernardensusanne.blogspot.com:

 

Op donderdag 15 februari eindigde de Braziliaanse zomervakantie en begonnen we weer met het semi-internaat. Dit jaar willen we doorgroeien naar 100 kinderen: 50 ’s morgens en 50 ’s middags. Met 48 kinderen zit de middaggroep bijna vol. Door het doorschuiven van negen kinderen naar de middag en het opstarten van een nieuwe tienergroep, hadden we ’s morgens opeens 28 plekken over. De kinderen uit de meest hulpeloze situaties in Cava Grande en Esplanada vangen we inmiddels op. Hierdoor konden we onze focus verleggen naar een nieuwe wijk. Vandaag vertellen we hier meer over. Meer informatie over de nieuwe tienergroep geven we over een paar weken.

Aan de oever van de rivier is de afgelopen twintig jaar een woonwijk ontstaan. Tot op de dag van vandaag is er geen riolering, wordt de elektriciteit illegaal afgetapt en is er geen stromend water. Eén keer in de zoveel tijd komt een soort tankwagen van de gemeente de waterbakken van de huisjes vullen. Straatnamen en huisnummers bestaan er niet. Betegelde straten kom je er uiteraard niet tegen. Ieder blok huisjes heeft een nummer, maar vaak weten de bewoners hun eigen nummer niet. Als je een bepaald huis zoekt, kun je maar beter de naam van de bewoners noemen.

De wijk ligt op een half uur rijden afstand van het terrein van Horeb. Regelmatig zijn we er langs gereden, maar als je er niks te zoeken hebt, rij je er niet in. Begin februari gingen we voor de eerste keer de wijk in en verbaasden we ons over de omvang: 150-200 huisjes. Veel vrouwen zittend en klagend voor hun huisje. Veel mannen hangend in de bar. Veel kinderen op straat. En natuurlijk veel armoede, werkeloosheid, analfabetisme en problemen rondom drank en drugs. Maar wat ons vooral opviel, was het gebrek aan hoop. De hopeloosheid in de ogen van de bewoners sprak boekdelen.

Veel meisjes krijgen op hun vijftiende hun eerste kind. Het meisje blijft met kind bij haar ouders wonen. Het vriendje, oftewel de vader van het kind, laat het al snel afweten en schopt het volgende meisje zwanger. Na een aantal jaar, meerdere vriendjes en meerdere kinderen, probeert het meisje op zichzelf te wonen en voor haar kinderen te zorgen. Meestal ontbreekt het geduld, de structuur en het inzicht om de kinderen te geven wat ze nodig hebben. Met alle gevolgen van dien. De kinderen groeien op, worden tiener en het patroon herhaalt zich van generatie op generatie.

Inmiddels zijn we vier keer de wijk in geweest en hebben we 21 kinderen kunnen inschrijven. Van sommige moeders wonnen we gelijk het vertrouwen. “Wil je mijn kinderen drie dagdelen per week opvangen? Geweldig, dan hoef ik me er geen zorgen over te maken dat ze die drie dagen niks te eten krijgen.” Maar zo makkelijk ging het niet altijd. Eén moeder was in eerste instantie behoorlijk enthousiast. Bij ons tweede bezoek had ze wat gebruikt, was ze nog enthousiaster en schreef ze haar kind in. Drie dagen later stuurde ze ons een berichtje dat haar dochter toch niet zou komen.

Maar waarom juist deze wijk? Al jaren heeft Netty een verlangen om iets te doen voor de kinderen in deze wijk. Lang geleden hield ze er kinderdiensten, maar nu kunnen we er eindelijk iets structureels doen. De kinderen uit onze doelgroep (4-11 jaar) gaan – in tegenstelling tot de meeste andere scholen – ’s middags naar school toe. Juist daarom kunnen we ’s morgens 28 kinderen uit deze wijk opvangen. Aanstaande zaterdag gaan we opnieuw de wijk in om inschrijvingen te doen. Hiervoor hebben we veel wijsheid nodig, want de nood is groter dan het aantal plekken dat we hebben.